Afgelopen zomer stelden we onze collega’s voor aan de hand van hun tuin. Dit jaar is ons docententeam flink uitgebreid en mogen we meekijken in hun herfst- en wintertuinen. Vandaag starten we met de tuin van Chantel van Beurden, docent Tuinarchitectuur. Hoe bereidt zij haar tuin voor op de winter?

Terwijl de regen met bakken uit de hemel komt voor de zoveelste dag op rij, kijk ik naar een deel van de tuin waar ik nog plannen mee had. Zoals het er nu naar uit ziet zijn dat plannen die doorgeschoven worden naar een ander moment. Wanneer ik wel weer door de tuin kan lopen en de grond bewerkbaar is. Mijn herfst-winteraanpak is namelijk geheel afhankelijk van het weer, én de beschikbare tijd.

Wat sowieso wel ieder jaar moet gebeuren is het blad van onze enorme kastanjeboom zo goed en kwaad als het gaat van het gras afhalen. Het blad in de borders laat ik liggen, op het gras moet het er wel af. Dit verwijderen heb ik inmiddels in etappes gedaan en vorig weekend werd ik blij verrast: onder het blad kwamen al de eerste puntjes van de sneeuwklokjes tevoorschijn, hoop op betere tijden!

‍
Het blad voer ik af naar takkenrillen om ruimte te bieden aan insecten, egels en vogels om te schuilen en broeden. Tijdens het wegharken van het blad bekijk ik de hagen die niet te temmen lijken en besluit deze ook mee te nemen in de jaarlijkse snoeiactie. De meidoornhaag, ooit geplant voor beschutting en inkijk, kan flink worden teruggezet, dit maakt het onderhoud gemakkelijker. Bovendien is de heester in het vak ervoor inmiddels zodanig gegroeid dat inkijk flink minder is.

‍
Eigenlijk is alles wat ik in de tuin doe gebaseerd op kijken en pas ingrijpen wanneer het echt niet anders kan. Het grote snoeiwerk van de bomen bekijk ik jaarlijks en pak ik aan op basis van prioriteit. Gevaarlijke situaties moeten worden opgelost en vervolgens kijken we hoe ver we met de rest van het lijstje komen. De winteraanpak voor de plantvakken is vrij simpel: ik laat alles natuurlijk afsterven en knip pas terug in het voorjaar. Is het dan een rommeltje? Zelf geniet ik wel van al die tinten en stadia van verval en de dieren en jonge zaailingen hebben zo wat bescherming.

Niet in de laatste plaats geeft het me ook tijd om binnen weer plannen te maken voor een nieuw pluktuindeel of een ander nieuw tuinidee. Mijn tuin is mijn laboratorium en atelier. Door al dat kijken kom ik weer op nieuwe ideeën!