Sipke Terpstra, docent bij de opleiding Beplantingsadviseur, schreef onlangs een artikel in het vakblad Stad+Groen. (Tip: de gele vakbladen in het rek bij de entree van de Belgielaan zijn bedoeld om mee te nemen.)

In zijn artikel gaat Sipke in op het ontwerp van wadi’s en de bijbehorende beplanting. De term wadiis afkomstig uit de openbare ruimte, waar deze voorzieningen op grote schaal worden toegepast om regenwater tijdelijk op te slaan en langzaam in de bodem te laten infiltreren. In particuliere tuinen is de schaal uiteraard kleiner, maar het principe blijft hetzelfde. Sipke noemt deze toepassingen dan ook treffend miniatuurwadi’s.

Het belangrijkste punt dat hij maakt, is dat water een volwaardige plek verdient in het tuinontwerp. Niet alleen vanwege de esthetische waarde, maar ook vanwege de ecologische voordelen. Water in de tuin – in welke vorm dan ook – voegt altijd iets toe, mits het ontwerp voldoende ruimte biedt. Helaas zien we in de praktijk vaak dat waterpartijen of wadi’s te klein of te versnipperd worden aangelegd. Het resultaat is een rommelig geheel dat zijn ecologische functie grotendeels verliest.

Het advies is dan ook om water integraal mee te nemen in het ontwerp. Begin bij de basis: breng de groeiplaatsomstandigheden goed in kaart en onderzoek hoe je met het ontwerp de kwaliteiten van de plek kunt versterken. Tuinontwerp draait immers om het maken van keuzes, ordening en het aanbrengen van structuur. Wie biodiversiteit wil stimuleren, moet ruimte creëren voor variatie. Dat betekent: werk met gradiënten, denk in zones, en maak onderdelen zoals wadi’s zo groot mogelijk. Een eenvoudige greppel biedt ecologisch gezien minder kansen dan een ruime verlaging in het terrein waarin water kan blijven staan.

Werken met water en ecologie betekent werken aan diversiteit in groeiplaatsomstandigheden – en dus aan biodiversiteit.

Lees hier het artikel