Daar gaan ze dan. De eerste lichting studenten die ik heb begeleid naar het einde van de opleiding Tuinarchitectuur. Zij zijn nu OntwerpAcademie-gecertificeerd tuinontwerper.

Voor deze studenten is het studiejaar anders verlopen dan iemand ooit kon vermoeden. Zij begonnen namelijk vóór de coronapandemie. Hadden les met een grotere groep studenten, die zich zo nu en dan opsplitste in kleine groepjes, zaten met z’n allen rond een tafel, met de schouders tegen elkaar, gebogen over de tekeningen. Vanaf juni 2020 werd ik hun docent en plaatsten we de tafels in een zogenaamde ‘naaiatelier’ opstelling, iedereen met het gezicht naar het bord. De schouders nu juist zo ver mogelijk bij elkaar vandaan en op elke tafel een transparant tussenscherm. De opleiding duurde door de twee lockdowns veel langer dan gepland. Maar nu, vlak voor de meivakantie, sluiten ze de opleiding succesvol af.

Mij is opgevallen dat studenten bij de OntwerpAcademie, hoewel zó divers van achtergrond en leeftijd, allemaal zeer gemotiveerd en geïnteresseerd zijn. Ze weten vaak al veel, van uiteenlopende onderwerpen en leren voortdurend van elkaar. De vaardigheden liggen uiteen, zowel mondeling als qua tekenvaardigheid en -techniek, maar echt elke student heeft talenten die worden benut. En ze leren vooral door het zelf te doen.

Vanaf de eerste les wordt er getekend, geschetst, gevisualiseerd, geanalyseerd, later ook ontworpen én doorontwikkeld. Soms valt dat niet mee, het is nieuw, het is veel en soms anders. En, een creatief beroep waar je je hart in legt, maakt je kwetsbaar.  Maar ook hier geldt natuurlijk: al doende leert men. Door elkaars schetsen te zien, krijg je zelf ook weer nieuwe ideeën. Door telkens je ideeën te presenteren, wordt dat minder eng. Door altijd je ideeën te schetsen, wordt dat gewoon en word je er handiger in. En juist door het herkennen van elkaars onzekerheden, horen over elkaars geworstel en meeleven met elkaars stappen en successen, worden de studenten gestimuleerd om door te gaan. Prachtig om te zien!

Nu komt er een eind aan mijn bijdrage van hun opleiding. De basis is gelegd, de handvatten zijn uitgedeeld, het ontwerpproces is bekend, de vaardigheden zijn geoefend. Nu is het tijd voor de stage bij Peter. En, voor de studenten die de stage achter de rug hebben, nu is het tijd voor de praktijk. Een praktijk die niet te voorspellen is en vast niet altijd makkelijk. Maar gelukkig kunnen studenten contact houden, zowel met de OntwerpAcademie, bijvoorbeeld in het Open Atelier, als met elkaar. Ze kennen elkaars kwaliteiten en kunnen elkaar helpen. Deze mensen zijn geen student meer. Deze groep tuinontwerpers gaat vrijwel allemaal het vak in. Zij maken van tuinen hun beroep. Ik hoop dat ik ze weer zie, bijvoorbeeld in het voorbijgaan wanneer ze Plantenkennis volgen of SketchUp, in de toekomst misschien een vervolgopleiding gaan doen.

De groep heeft naast het goed doorlopen van de opleiding, bewezen dat ze doorzettingsvermogen heeft en flexibel is. Om al die redenen heb ik er vertrouwen in, welk pad zij ook bewandelen!

Meer informatie over de opleiding Tuinarchitectuur, vind je hier.